Ik had het moment van vertrek goed uitgekozen, want het kwam die ochtend met bakken uit de lucht in Moskou. Ik heb vervolgens ruim 3,5 dag in de trein gezeten en ben daarna gezond en wel aangekomen in Irkutsk! Voor de trein had ik een tweede klas ticket geboekt, wat een 4-bedden compartiment inhoudt. Dit leek me een stuk fijner voor meerdere dagen dan de derde klasse, waarbij de hele wagon bestaat uit bedden en je dus totaal geen privacy of ruimte hebt. Eenmaal in de trein wachtte mij een verrassing! Ik had blijkbaar een plek geboekt aan het einde van de gang, waar maar twee bedden in kunnen (bank + bed erboven) en die had ik ook nog eens helemaal voor mezelf..de hele treinreis, wat een luxe!

Tijdens de treinreis heb ik duizenden kilometers afgelegd en ben ik door 5 tijdzones gegaan. Je kunt de afstand mooi zien op het kaartje dat ook op deze website staat. Het is wel apart om mee te krijgen hoe groot de afstand is die je aflegt en hoe het weer en de omgeving langzaam verandert.
Mijn dagen in de trein gingen ongeveer zo: opstaan, beetje ochtendgymnastieken, ontbijten, boekje lezen, frisse neus halen bij een stop, lunchen, boekje lezen, door de trein wandelen, filmpje kijken (ik heb mijn laptopje bij, wat heeel erg fijn is!), frisse neus halen, noodlessoepje eten (je kunt heet water aftappen in de trein), computerspelletje spelen, naar buiten loeren, filmpje kijken, slapen. Het is trouwens heel lekker warm in de trein, rond de 20 graden.
Ik ben ook een keer door de restaurantwagon gelopen, maar daar zat eigenlijk niemand dus dat was niks speciaals. Toen ik door de derde klasse coupés liep kreeg ik twee keer een paar Russische voeten in mijn gezicht. Die steken namelijk vanaf hun bed de gang in haha! Toen was ik nog gelukkiger met mijn plek in de trein :)

Ik heb me al die tijd in de trein prima vermaakt, maar ik was toch wel blij dat ik er in Irkutsk eindelijk uit mocht! Enige nadeel was dat ik daar arriveerde midden in de nacht. Ik moest daardoor een paar uur wachten op het station tussen de zwervers en ander schorem in een soort wachtruimte. Ik heb verder maar twee andere backpackers gezien daar. Er hing wel een televisie waarop een soort Russische Baantjer te zien was. Leuk, maar totaal niet te volgen natuurlijk. Ik moest best lang wachten en probeerde wakker te blijven om op mijn spullen te passen. Uiteraard werd ik een paar uur later wakker met mijn hoofd in een onnatuurlijke knik op de vensterbank, mijn benen om mijn backpack gevouwen en mijn rugzak op schoot! Auw....toch best zwaar een nacht overslaan, maar al mijn spullen waren er nog gelukkig!
Daarna op pad naar het hostel met de tram, wat ik eigenlijk heel snel had gevonden. Toen ben ik meteen mijn bed in gedoken met kleren en al, om wat slaap in te halen. 's Avonds heb ik rondgewandeld door de stad (het is hier afwisseld -10 tot -20 graden, dus wel erg koud) en heb ik heel lekker gegeten bij een Italiaans restaurantje.

Vanmorgen kwamen er wat nieuwe mensen aan bij het hostel met wie ik een tripje heb gemaakt naar Listvyanka, een dorpje bij het Baikalmeer. Dit is het grootste en diepste zoetwatermeer van de wereld. Met z'n vijven (Fransman Charles, Argentijn Miguel, Brazilianen Ivan & Carlos en ik) zijn we ook op een hondenslee gegaan. Dat was echt te gek! Zo mooi daar in de sneeuw, met laaghangende zon en acht dolle honden voor je uitrennend. Die beesten poepen trouwens gewoon terwijl ze rennen, vraag me niet hoe, maar ik had er een heel goed uitzicht op vanaf de slee :-) We mochten ook zelf de slee besturen waar Charles wat mooi foto's van heeft gemaakt met zijn hypermoderne camera.
Daarna zijn we naar een marktje gelopen waar de locals vis verkopen met een hele lekkere rooksmaak eraan. Dat was echt genieten, lekker eten met je vingers! Een paar uur later stinken ze wel nog steeds hardnekkig naar vis helaas..De zonsondergang bij het meer was ook echt prachtig mooi en ondanks de intense kou (je voelt alle uitstekende lichaamsdelen niet meer) was het een super leuke dag!

Eenmaal terug in Irkutsk wilde ik met Ivan een ticket kopen naar Ulaanbaatar, maar we konden morgen pas weer een internationaal ticket kopen. Hier had ik even geen rekening mee gehouden en daarbij is mijn Russische visum slechts geldig t/m 12 november. Dat was dus even lichte paniek, maar gelukkig was daar Ivan to the rescue, die redelijk Russisch spreekt en met een briljant idee kwam. We hebben nu een ticket gekocht naar Ulan Ude, vlakbij de grens. We vertrekken vannacht al! Anders was ik morgenvroeg gegaan, dus het maakt eigenlijk niet zoveel uit. Morgen rond half 11 's ochtends zullen we aankomen in Ulan Ude vanuit waar we de trein of zelfs de bus pakken. Gelukkig wilde Ivan ook die kant uit en kunnen we dat stuk mooi samen reizen. De andere gasten hebben mijn reis eigenlijk andersom gemaakt en zij vertrekken deze week dus richting Moskou. Jammer, want het is een gezellig groepje! Ik ben heel blij met deze oplossing, want ik wilde het echt niet riskeren dat bij de grensovergang een paar Russen mij vertellen dat ik het land niet uit mag. Nu kan ik Ulan Ude ook meteen afvinken haha!
Waar ik vooral heel erg naar uitkijk is Mongolie, daar hoor ik tot nu toe alleen maar goede verhalen over, dus ik ben erg benieuwd! Ik denk dat ik vanuit daar ook mijn volgende verhaaltje zal schrijven of vanuit Beijing. We'll see!

Het is super leuk om jullie reacties te lezen, dus vooral blijven doen! Dan zal ik ook blijven schrijven :) Marjan Visser (vriendin van je ma weet je nog?): ik ken je nog! ;) Leuk dat je me probeert te volgen!

Wat betreft mijn foto's, ik ben al op de helft van mijn limiet, dus ik zal binnenkort ergens fotoruimte moeten kopen. 200 foto's voor mijn hele reis gaat hem niet worden denk ik ;) Maar die zien jullie vanzelf wel op de site verschijnen!

Tot snel! :)